ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Τα συναισθήματα είναι αυτό που αισθανόμαστε. Ολα τα συναισθήματα είναι καλά και είναι φυσιολογικό να τα έχουμε. Δεν υπάρχει κακό συναίσθημα. Κάποια μας κάνουν να νιώθουμε ευχάριστα και κάποιο άβολα.

Αρχίσαμε βρίσκοντας εικόνες που έπρεπε να περιγράψουμε τι βλέπουμε, πως νιώθει ο άνθρωπος που βλέπουμε και από που το καταλάβαμε.

 Στη συνέχεια μιλήσαμε για τη χαρά και τη λύπη. Χαρούμενοι νιώθουμε για κάτι ή όταν απολαμβάνουμε κάτι.Χαρούμενοι μπορούμε να αισθανθούμε για ένα σωρό λόγους.Τότε ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν  τι  κάνει αυτά χαρούμενους.

Όταν κάποιος είναι χαρούμενος μπορούμε να το δούμε και να το ακούσουμε, από τις εκφράσεις του προσώπου και το γέλιο.
Το ίδιο ισχύει και όταν είμαστε λυπημένοι.Τα παιδιά είπαν  τι τα κάνει λυπημένα.

Στη συνέχεια κάναμε εκφράσεις που μας έδειχναν λυπημένους και χαρούμενους. Μετά γύρισα την πλάτη μου και μία γελούσα και μία έκλαιγα και ζητούσα από τα παιδιά να μαντέψουν το συναίσθημα.

 Χορέψαμε το χορό της χαράς και της λύπης και ακούσαμε τραγούδια που μας προκαλούν χαρά και μας κάνουν να θέλουμε να χορέψουμε αλλά και τραγούδια που μας μελαγχολούν.

Μετά τους έδωσα ένα φύλλο εργασίας με δύο προσωπάκια και έπρεπε να κάνουν το ένα χαρούμενο και το άλλο λυπημένο.

 

Την επόμενη μέρα μιλήσαμε για το θυμό.Είδαμε εικόνες και παρατηρήσαμε ότι όταν είμαστε θυμωμένοι τα φρύδια μας είναι συνοφρυωμένα, τα χέρια μας είναι σφιγμένα,κοκκινίζουμε,το στόμα μας είναι στραβωμένο,η φωνή μας τρέμει,το στομάχι μας είναι σφιγμένο, η αναπνοή μας γρήγορη και τα μάτια μας γυαλίζουν. Είπαμε τι μας θυμώνει....

  Παίξαμε ένα παιχνίδι όπου είμαστε θυμωμένα μακαρόνια. Στην αρχή το σώμα μας ήταν σφιγμένο όπως ένα άβραστο μακαρόνι. Μετά φανταστήκαμε ότι μπήκαμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα και ότι μας έριξαν το νερό της ηρεμίας. Μας ανακάτεψε καλά η μεγάλη κουτάλα και αρχίσαμε να μαλακώνουμε όλο και περισσότερο μέχρι το σώμα μας που μαλάκωσε και ηρέμησε.Ο θυμός είχε φύγει.

Σκεφθήκαμε μερικούς τρόπους που θα μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας όταν θυμώνουμε.Είπαμε ότι ο θυμός δεν είναι κακό συναίσθημα.Είναι φυσιολογικό που τον νιώθουμε.Κακός καμιά φορά είναι ο τρόπος που αντιδράμε, οι πράξεις μας όταν είμαστε θυμωμένοι. Γι αυτό.........

1. Μπορούμε να βγάλουμε το θυμό μας χτυπώντας ένα μαξιλάρι.
2. Μπορούμε να πάρουμε βαθιές ανάσες και να μετρήσουμε μέχρι το δέκα.
3. Να φουσκώσουμε ένα μπαλόνι.
4. Να το συζητήσουμε.
5.  Να κάνουμε κάτι που μας χαλαρώνει, όπως να ακούσουμε μουσική.

           Ζωγραφίσαμε τι μας θυμώνει και τι μας ηρεμεί.

Φτιάξαμε το φανάρι του θυμού και είπαμε ποια είναι τα τρία βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε.

1. Στάσου (μην κάνεις βιαστικά πράγματα)
2. Σκέψου (ποιος θα είναι ένας καλός τρόπος να ηρεμήσεις)
3. Πράξε (κάνε αυτό που σκέφτηκες για να ηρεμήσεις)

 

                Την επόμενη μέρα μιλήσαμε για το φόβο.Γράψαμε τη λέξη στον πίνακα και είπαμε ότι φόβο νιώθουμε όταν αισθανόμαστε κίνδυνο.Τι παθαίνει το σώμα μας όταν φοβόμαστε;

Η καρδιά μας χτυπάει δυνατά,η αναπνοή μας είναι γρήγορη, το σώμα μας τρέμει και το στομάχι μας είναι σφιγμένο.Μετά είπαμε ένας ένας τι μας φοβίζει.

Κόψαμε τέσσερις κύκλους και στον κάθε κύκλο αποτυπώσαμε ένα συναίσθημα.Τα κολλήσαμε και δημιουργήσαμε αυτή την κατασκευή. 

Στη συνέχεια γράψαμε και ζωγραφίσαμε τους φόβους μας σε μικρά χαρτάκια και τα ρίξαμε στο ποτάμι για να φύγουν μακρυά. Έτσι τους αποχαιρετήσαμε.

Είδαμε διάφορους πίνακες με θέμα τον φόβο και εντύπωση μας έκανε ο πίνακας του Καραβάτζιο. Γι αυτό μιλήσαμε για τον ζωγράφο και άλλα έργα του.

Μετά φτιάξαμε τους δικούς μας πίνακες με νερομπογιές.

Σε χαρτί ζωγραφίσαμε τους φόβους μας και τους κόψαμε για να τους κολλήσουμε στον δράκο των φόβων και τους ζητήσαμε να τους πάρει μακρυά από την καρδιά μας.

Την τελευταία μέρα μιλήσαμε για την αγάπη.Διαβάσαμε μία ιστορία μέσα από το βιβλίο "Βήματα για τη ζωή".Με λίγα λόγια έλεγε ότι η Μαριάννα(6 χρονών) θύμωσε και χτύπησε τον αδελφό της(18 μηνών) επειδή της έσπασε ένα παιχνίδι.Η μαμά νευρίασε και έβαλε τις φωνές στην Μαριάννα και την έβαλε τιμωρία στο δωμάτιο της.Η Μαριάννα άρχισε να κλαίει και έλεγε ότι κανείς δεν την αγαπάει και ότι η μαμά της τη μισεί και αγαπάει μόνο το μωρό.Αρκετή ώρα αργότερα η μητέρα της την ρώτησε αν ήθελε να το συζητήσουν και αυτή συμφώνησε.Η μαμά εξήγησε στη Μαριάννα ότι το μωρό δεν ήξερε ότι αν πετάξει το παιχνίδι αυτό θα σπάσει, ενώ αυτή ήξερε ότι αν τον χτυπήσει το μωρό θα πονέσει.Η Μαριάννα κατάλαβε το λάθος της και ρώτησε τη μαμά της αν τώρα την αγαπάει πάλι.Εκείνη της απάντησε ότι πάντα την αγαπάει ακόμα και αν είναι θυμωμένη μαζί της. Μετά την ιστορία ρώτησα τα παιδιά αν έχουν θυμώσει με κάποιον που αγαπάνε. Όλα απάντησαν θετικά. Τους ζήτησα να μου πουν με ποιο τρόπο εκφράζουν την αγάπη τους (φιλιά,αγκαλιές,με λόγια,με δώρα). Διαβάσαμε δύο βιβλία, "Η σκάλα της αγάπης" και το "Η αγάπη έχει σημασία". 

Κάναμε ένα φύλλο εργασίας όπου έπρεπε τα παιδιά να πουν σε ποιον θέλουν να πουν σ' αγαπώ και να του κάνουν μια ζωγραφιά.

Φτιάξαμε λουλουδάτες καρδιές μιας και μπήκε και η άνοιξη για να στολίσουμε την τάξη μας.

                                             Διαβάσαμε .....

        Ακούσαμε το τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων

Το αποτυπώσαμε στο χαρτί και το κάναμε εικονόλεξο.

           Και τέλος αγκαλιαστήκαμε και τραγουδήσαμε.

(Οι δραστηριότητες είναι ενδεικτικές,δεν μπορούσα να δημοσιεύσω όλα αυτά που κάναμε, γιατί το αρχείο ήταν μεγάλο)